گوپال و همکاران (2014)، به بررسی اثرات هم افزایی و خواص آنتی بیوفیلم پپتیدهای کایمریک در برابر سویه های آسینتوباکتر بومانی مقاوم در برابر چند دارو پرداختند. شایع شدن پاتوژن های مقاوم به دارو، نیاز به شناسایی آنتی بیوتیک های جدید را می طلبد. در این مقاله اثربخشی چهار پپتید ضد میکروبی جدید (AMP) برای توسعه داروهای بالقوه مورد بررسی قرار گرفت. فعالیت های ضد باکتری، اثرات سینرژیک و خواص آنتی بیوفیلم چهار AMP کایمریک بر روی آسینتوباکتر بومانی، مقاوم در برابر چند دارو مورد بررسی قرار گرفتند. نوزده سویۀ مقاوم در برابر آمپی سیلین، سفوتاکسیم، سایپروفلوکساسین، توبرامایسین و اریترومایسین در بیمارستان از بیماران مبتلا به کولیتیازیس جدا شده بودند. همه ی 4 پپتید در برابر تمام نوزده سویه، اثرات ضد باکتریایی قابل توجهی داشتند (MIC = 3.12 تا 12.5 μM) در حالی که پنج آنتی¬بیوتیک-های تجاری نسبت به پاتوژن¬های مشابه فعالیت کمی داشتند یا بدون فعالیت بودند. یک استثناء پلی مکسین بود که در برابر تمام سویه¬های آزمایش شده موثر بود. هر کدام از این پپتیدها هنگامی که در ترکیب با سفوتاکسیم، سایپروفلوکساسین یا اریترومایسین تجویز می شود، در برابر یک یا چند سویه همکاری می کنند. پپتیدها همچنین قادر به جلوگیری از تشکیل بیوفیلم بودند که این قابلیت با سفوتاکسیم، سیپروفلاکسین یا اریترومایسین دیده نشد. اگرچه پلی متیسین نیز تشکیل بیوفیلم را مهار کرد. در حقیقت، AMPو HPMA هنگامی که در ترکیب با سایپروفلوکساسین تجویز شد، اثر قوی سینرژیکی را در برابر تشکیل بیوفیلم آسینتوباکتربومانی اعمال کرد. به طور خلاصه، یافته های این مقاله نشان می دهد که AMP ها دارای سمیت نیستند اما فعالیت های ضدباکتری و آنتی بیوفیلم دارند و ممکن است با آنتی بیوتیک های تجاری همکاری کنند.