LncRNAها بر اساس موقعیت مکانی، نسبت به ژنهاي کدکننده پروتئین، میتوانند به دستههاي زیر ردهبندي شوند: 1) سنس، 2) آنتیسنس، 3) دوجهتی، 4) اینترونی، 5) بین ژنی [5]. اگر چه پیشرفتهایی با وجود گزینههاي درمانی در دسترس که در زمینه سرطان کولورکتال وجود دارند، بهبود میزان بقاي بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال به دلیل عدم تشخیص زودهنگام و پیشبینیهاي تشخیصی اولیه بهینه نیازمند بررسی زیستمارکرهاي مربوطه و درك مولکولی مکانیزمهاي CRC میباشد. LncRNAها که از مناطق غیرکدگذاري رونویسی میشوند، داراي یک چارچوب خوانش نیستند و بنابراین ظرفیت کدگذاري پروتئینی ظاهري ندارند [6]. LncRNAهاي تنظیمکننده به طور آزمایشی LncRNAsکوچک که مبتنی بر اندازه مولکول RNA عملکردي میباشند طبقه بندي شدهاند [7]. LncRNA هاي کوچک، مانند microRNAs (miRs) که براي نقشهاي بیولوژیکی در فرآیند سرطان مورد بررسی قرار گرفتهاند.LncRNAها کمتر توصیف شدهاند. با این حال، بیولوژي ارثی LncRNAs، که اغلب به عنوان ماده تاریک ژنوم اشاره میشود، به تدریج روشن و آشکار گردیده است. مطالعات قبلی نشان دادهاند که تعداد زیادي از LncRNAs نقش مهمی در تنظیم سلولها و تمایز سلولی دارند و این موارد فرآیندهاي هستند که اغلب در سرطان از تنظیم خارج شده اند [8]. نقش اصلی LncRNAs به عنوان تنظیم کنندهها در بیان ژنهاي کدگذاري پروتئین با تاثیر بر ژنهاي همسایه آن و یا تاثیر بر ژنهاي دور در کروموزومهاي دیگر توصیف شده است. همچنین تکثیر، تهاجم و متاستاز، یکی از مهمترین ویژگیهاي بیولوژیکی مرگومیر ناشی از سرطان کولون است که میتواند به پیشآگهی ضعیف کمک کند. LncRNAs به طورگستردهاي در گسترش تکثیر، تهاجم و متاستاز دخالت دارند، که بهطور مستقیم احتمال تشخیص مبتنی بر LncRNAs و پیشآگهی در سرطان روده بزرگ را افزایش میدهد. از جمله سرطان رودهبزرگ، شمار قابلتوجهی از بیماريهاي بدخیم نشاندهنده ویژگیهاي خاصی است که فنوتیپ سلول بدخیم را تعریف میکنند. این ویژگیهاي سرطان روده بزرگ، مانند تکثیر، تهاجم و متاستاز، توسط LncRNAs تنظیم میشود [9]. بنابراین بیومارکرهاي بیولوژیکی براي شناسایی تشخیص و پیشبینی ممکن است اهمیت بالینی داشتهباشند. به خصوص، در دهه گذشته، تحقیقات مولکولی گسترده نشان داده است که LncRNAsها ممکن است نشانگرهاي زیستی بیولوژیکی مهم و قابلتوجهی براي تشخیصزودرس و پیشآگهی سرطان رودهبزرگ باشند [10].