خلاقیت عبارت است از فرآیندي ذهنی که منجر به راه حلها، ایدهها، ادراکات، تئوريها یا تولیداتی میگردد که منحصر به فرد میباشد (بخشی، 1390). خلاقیت و ابداع از فرآیندهایی هستند بکارگیري آنها در دوران بزرگسالی مشروط بر پرورش آنها در خردسالی است (رادبخش و همکاران، 1392). شکلگیري بسیاري از توانمنديها، استعدادها و رشد شناختی و شخصیتی در این دوران از حساسیت خاصی برخوردار است و اگر والدین و جامعه میخواهند افرادي خلاّق، نوآور و سازنده تربیت کنند، باید از نخستین پایه هاي زندگی یعنی دوران پیش دبستانی دست به کار شوند (جعفری و همکاران، 1393). کودکان خلاّق می توانند با توجه به موقعیت و مکان خاص بازي، شکل بازي را تغییر دهند، بازي هاي جدید ابداع کنند، مقّررات خاص وضع نمایند، رهبري بازي را بدست گرفته و چه بصورت فردي و چه بصورت گروهی بازي نمایند. در مقابل کودکانی که خلاقیت کمی دارند در بازيها نقش پیرو به عهده میگیرند و خود را ملزم به رعایت مقّررات بازي میکنند (بخشی، 1390). از ابعاد مورد بحث در زمینۀ خلاقیت کودکان میتوان به انعطافپذیری، ابتکار، سیالی و بسط اشاره نمود (رادبخش و همکاران، 1392).