مطالعات کهن و حاجیانی (1393)، نشان داد که، هرچه محل قرارگیری ژئوگرید نسبت به کف تراورس بیشتر باشد میزان نشست نیز افزایش می یابد به نحوی که افزایش فاصله 300 درصدی محل قرارگیری ژئوگرید نسبت به کف تراورس موجب افزایش 18درصدی میزان نشست میگردد همچنین کاهش مقدارفرکانس باردینامیکی موجب کاهش میزان نشست بالاست زیرتراورس می شود به نحوی که کاهش مقدارفرکانس از30ضربه دردقیقه به 5و10و20ضربه دردقیقه موجب کاهش میزان نشست دینامیکی بالاست زیرتراوس از 0.16 سانتیمتر به 0.14، 0.15 و 0.156 سانتیمتر میگردد و نهایتا آنکه استفاده از تعداد لایههای بیشتری ازژئوگرید موجب کاهش میزان نشست بالاست میشود.