اسماعیلی و خلیلیان (1393)، بیان داشتند که، یکی از مسائل مهم مرتبط با اجرای خطوط ریلی بر بسترهای سست، مساله تامین ظرفیت باربری و کنترل نشست خاکریز متکی بر این بسترها می باشد. عمده راهکارهای ارائه شده برای حل این مشکل بر روش های بهسازی خاک بستر از قبیل تراکم، تزریق، پیش بارگذاری، اجرای ستون های سنگی و سیمانی و... متمرکز می باشند. در عین حال با توجه به خروجی های بدست آمده از مدل عددی، با استفاده از رگرسیون چند متغیره، رابطه ای تحلیلی میان نشست استاتیکی و دینامیکی با پارامترهای شکل پذیری، چسبندگی بستر، پارامترهای شکل پذیری ژئوفوم، ارتفاع خاکریز و بار محور قطار برقرار شده است.